De geschiedenis van een garage
Een “garage” kan de gebruikelijke garage in de conventionele zin zijn: een ruimte voor een auto, een autokoffer of een ander voertuig zoals een motorfiets. In de meer nauwkeurige betekenis kan een garage een woonruimte of een werkplaats zijn, een plaats waar voertuigen worden vastgezet, soms boven de begane grond. ontstond in de 15e eeuw en werd al snel een plaats van grote schanddaden, rovers en kruimeldieven. In oude gareauties hadden de Scotts Ridgers garages of rotsen. In Schotland hadden ze overkappingen met messen, waar het stalhuis en de slaapgarages aan het huis vastzaten. In de 16e en 17e eeuw waren de huizen vaak van hout of ambachtelijk gemaakt, en de huizen van Schotland waren vaak stapels stenen met een woning in de top of verhoging. Ze waren gewoonlijk hoog en breed, en de bedekking was laag en soms onder de vloer. Omstreeks het midden van de 18e eeuw hadden de verbeterde en ruimere huizen aet ramen, een doorgang naar voren, en een voetverhoging. Het achterraam was bevestigd aan een luifel of luifel, die het huis gescheiden hield van de omheining, boven op de huizen. In de Restauratie en de Moderne tijd werd begonnen met het ontwerpen en bouwen van grotere voertuiggarages. In de 19e eeuw werd de eerste garage aan huis geopend door particuliere aannemers, die een compartiment als showroom boden. De eerste auto met een ingebouwde garage werd uitgevonden in 1900, door de Amerikaanse broers Edsel Ford en Henry Ford. Dit was een compartiment met een bank van stoffige laden, schaars gereedschap en een ronde baseline. Het werd gebruikt door één man, Henry Ford voor zijn Model T. In 1905 werd de beste en meest ergonomische garage die de mensheid kent, geïntroduceerd door de broers. Ze bouwden hem volgens de lijnen van hun Model T, maar bogen de vloer om het in- en uitstappen te vergemakkelijken. In 1914 nam het Congres van de Verenigde Staten een wet aan die bepaalde dat elke auto die voor beroepsdoeleinden werd gebruikt, uitgerust moest zijn met een vuilstortkoker. Dit leidde tot de uitvinding van de geluiddemper, een apparaat dat werd gebruikt om het lawaai te minimaliseren. Verschillende delen van de stad werden verdeeld en in rijen opgesteld, waar de geluiddempers werden gemonteerd en werkten om de lage tonen van een concertzaal uit te wissen.
In 1917 kwam er een garagedeur in het huis, zodat gasten hun auto naar binnen konden brengen. Al snel werden er garages gebouwd op multifunctionele, regionale en huiselijke recreatieterreinen. Deze moesten voor het publiek toegankelijk worden gemaakt door middel van een reguliere deuropening. Een dergelijke voorziening was voor het publiek toegankelijk in de jaren twintig, toen cilinders en zuigers werden bevestigd aan de zijkanten van de vrachtwagens die werden gebruikt om groenten en andere kruidenierswaren te bezorgen. Het relatieve gemak waarmee levensmiddelen en andere goederen met behulp van dergelijke gemechaniseerde karren en driewielers werden vervoerd, maakte ze geschikt voor de gewone supermarktartikelen.Het maken van glasruiten was standaard in de huizen van de jaren 1930. Dit leidde tot ruiten voor ramen en leien voor plantengroei binnenshuis. Ruiten werden gemaakt van onder druk behandelde reafflex-buizen. Deze technologie vormde ook de basis voor sneeuwblazers, die minder dan honderdvijftig dollar kostten en weinig onderhoud vergden. De panelen werden op hun plaats gelast en door weersinvloeden verhard, zodat ze onverwoestbaar waren voor machines en ijspriemen. Dit maakte ze populair voor gebruik in auto’s, trekpaarden en tal van andere kleine machines tot de jaren 1960, toen inklapbare panelen de verticale montage veilig maakten voor thuisgebruik.
Panelen werden ook gebruikt om kamers in huis te bedekken en af te dekken, om te schilderen of te versieren, en voor mechanische ventilatie. Ze waren vooral nuttig in kleine garages. Kleine kinderen boden veel veiligheid bij het ravotten in een kleine, afgesloten ruimte.
De vroegste verplaatsbare garages waren gemaakt van houten planken of aluminium. Dit soort materiaal wordt nu gebruikt in de bouw om bestand te zijn tegen hevige sneeuwval en sterke wind. De zijkanten van deze houten garages waren bedekt met rubber of polyethyleen om de opening soepel te houden bij hevige regen of ijs. Bovendien diende de houten aard van de planken om te voorkomen dat water of sneeuw zich ophoopte in het midden van de ruimte.
Draagbare garages worden nog steeds gemaakt door een paar fabrikanten zoalsPlanning One.
LEES MEER :